วันพฤหัสบดีที่ 27 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557

เสียงหัวเราะแสนหวาน

แด่ ความรู้สึกดีดี แด่ทุกความจริงใจและเสียงหัวเราะที่พบเจอ

วันนี้  รู้สึกว่าตัวเองมีความหมาย รู้สึกว่าตัวเองมีค่า
และรู้สึกว่า วันนี้ยิ้มให้กับตัวเองได้หลายรอบเหลือเกิน  เมื่อนึกถึงเสียงอบอุ่นของใครคนหนึ่ง

ได่ยินแค่ไม่กี่นาทีก็ขอบคุณมากแล้วจริงๆ

แม้กระทั่งดูละคร หน้าใครบางคนยังลอยขึ้นมา จับโทรศัพท์แน่นๆ แล้วก็ยิ้มกับมันอีกครั้ง 55555


ไม่รู้ว่า คือ ความรัก รึเปล่า  อาจจะไม่ใช่ก็ได้นะ
 แค่ความรู้สึกดีดี ที่ไม่ค่อยเกิดขึ้นกับฉัน  ฉันไม่เคยเจอคนที่รักษาคำพูด ไม่เคยมีใครมาสนใจกับสิ่งเล็กน้อยที่เราทำให้  พอมีใครสักคนใส่ใจในความห่วงใยของเราบ้าง  ฉันก็เลยดีใจ

 เขาไม่ต้องมารักฉันหรอก   ฉันรู้ดีว่า เวลาฉันมีน้อยอาจไม่เหมาะเป็นคนรักของใคร
แค่เขา รับความห่วงใยและดูแลตัวเองดีๆ   และเข้าใจในความห่วงใยที่ฉันมีให้เขา
แค่นี้ ฉันก็ มีความสุขนักหนาแล้ว  ได้ยิ้มให้เขาทุกวันทุกคืนแม้ว่า พวกเราจะไม่เห็นหน้ากัันเลย  ความห่างไกล การมีเวลาที่ไม่ตรงกัน มันไม่ใช่ปัญหาที่จะละเลยความรู้สึกต่อกันเลย

วันพฤหัสบดีที่ 13 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557

ทำเต็มที่แล้ว

กว่าจะผ่านไปแต่ละวัน ไม่ว่าจะเหนื่อยแค่ไหน มีเรื่องดีหรือไม่ดี
ก่อนนอนจะนึกถึง..นึกถึงสิ่งดีๆ ที่จะให้เราอมยิ้มได้
แล้วยิ้มให้ตัวเองก่อนข่มตาทุกครั้ง

แม้ไม่มีเสียงกระซิบข้างหูว่าฝันดี
แต่อย่างน้อยเราก็สามารถจินตนาการถึงสิ่งดีๆที่อาจไม่เคยเป็นไปได้

สูดหายใจลึกๆและภาวนาระลึกไว้เสมอ
ขอให้ตื่นลืมตาขึ้นมาเพื่อเห็นแสงตะวันใหม่อีกวันด้วยเถอะ

อย่างน้อยฉันยังเหลืออีกหนึ่งวันก่อนที่ตะวันจะลับฟ้าไปอีก
อย่างน้อยยังเหลือเวลาให้ฉันได้ทำสิ่งที่อยากทำ
อย่างน้อยยังพอมีเวลาให้ฉันได้คิดถึงคนที่ฉันอาจจะ"รัก"
และอย่างน้อย เสี้ยวเวลาที่เหลือก็สำคัญ
จนทำให้ฉันเล็งเห็นคุณค่ากับทุกสิ่งที่อยู่รอบตัว

จะไม่เสียดาย  หากวันพรุ่ง ลาลับโลกไป
จงยินดีกับการคืนสู่ดิน แม้ว่าจะทำใจยาก แต่นั่นคือสัจธรรม



แค่ทำให้เต็มที่ในทุกๆขณะจิต  รู้สึกให้สุดหัวใจ  ไม่เสียเวลามากกับการเสียใจ  หยุดแก้ไขกับสิ่งที่ไม่สมบูรณ์..