ครบหกเดือน ช่วงดวงตก ใจฟกช้ำ
เจ็บแสนเจ็บ โดนเหยียบย่ำ ไร้ความหมาย
ใจก็เจ็บกายก็ร้าว เฝ้าความตาย
เดินสุดสายความเศร้า เคล้าน้ำตา
ถึงวันนี้ยังย้ำรัก สุดหนักแน่น
แม้นแอบแฝงความขมขื่นในสรวงสรร
จะกี่วันกี่เดือนนับร้อยพัน
รักของฉันไม่อาจแปรเปลี่ยนเลย
อยากเฉลยวันเวลาให้เธอรู้
ฉันอาจอยู่ไม่พ้นเส้นขอบแสง
ความรักนี้รักของเราราคาแพง
ถ้าสิ้นแสงฉันหมดแรงหมดลมหายใจ
หกเดือนเตือนความรักที่หนักแน่น
ไร้หัวใจที่หมายปองเจ็บนับแสน
ขาดอ้อมแขนไร้มือกุมกระชับรัก
ดวงใจหักไร้โอบกอดยากเยียวยา
ค่ำคืนนี้ มองหาดาว ข่มความหนาว
รักสีขาวของฉันเริ่มหม่นหมอง
มองฝั่งคลองอิงแอบแนบสะพาน
หัวใจเริ่มจะพาลเริ่มสลายไปกับสายลม
อยากข่มตา ข่มความทรมานไว้แค่นี้
อยากหมดหนี้ความรักของเธอฉัน
ไม่พบกันชาติหน้ารักนิรันดร์
เธอไม่มีวันรักฉันฉันเข้าใจดี
เธอไม่รักเธอไม่รักจงท่องไว้
แต่ฉันรักฉันยิ้มให้ความหมาย
จนวันนี้หัวใจเริ่มใกล้ตาย
อาจจะสายหมดเวลา บอกรักเธอ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น